مقام معظم رهبریولایت

خوش به حال دل من مثل تو دارد آقا...

                                         حقا که تو از سلاله ی فاطمه ای

                                                    باخنده ی خود به درد ما خاتمه ای

                  زیباتر از این نام ندیدم به جهان

                       سید علی حسینی خامنه ای

 کجاست آن نوجوان بسیجی که در لبیک به فرمان رهبر و امامش جان را به بازی گرفت و راهی میدان مین شد؟ ولی ناگهان همه دیدند قدمهای رزمنده نوجوان از حرکت ایستاد و پوتین ها را از پای در آورد و به سمت میدان مین شروع به حرکت کرد، فرمانده سوال کرد قاسم چرا این کار را کردی؟ نوجوان با صدای آهسته گفت میدانم که ما تحریمیم و در انبار تدارکات پوتین به قدر کافی وجود ندارد، پس بگذارید اموال بیت المال در میدان مین همراه با پاهای من تکه تکه نشود! تا شاید امام امت از نبود امکانات کمتر غصه بخورد.

شهری به آتش می کشم گرتو لبت را تر کنی

من چوگلی در دست تو کاش مرا پرپرکنی

بررشته های معجر زهراقسم سید علی

خنجر به حنجر میزنم گر تو لبت را تر کنی

 آقا

 

            

افسوس که عمری پی اغیار دویدیم    /        ازیار بماندیم و به مقصد نرسیدیم     

/سرمایه ز کف رفت و تجارت ننمودیم    /      جز حسرت و اندوه متاعی نخریدیم

/بس سعی نمودیم که بینیم رخ دوست   /      جانها به لب آمد رخ دلدار ندیدیم

/ما تشنه لب اندر لب دریا متحیر             /      آبی بجز از خون دل خود نچشیدیم

/ای بسته به زنجیر تو دلهای محبان         /       رحمی که در این بادیه بس رنج کشیدیم

/رخسار تو در پرده نهان است و عیان است    /     بر هر چه نظر کردیم رخسار تو دیدیم

/چندان که به یاد تو شب و روز نشستیم          /      از شام فراغت چو سحرگه ندمیدیم

/تا رشته ی طاعت به تو پیوست نمودیم         /      هر رشته که بر غیر تو بستیم بریدیم

/شاها به تولای تو در مهد غنودیم           /            و ز یاد لب لعل تو ما شیر مکیدیم

/ای حجت حق پرده ز رخسار برافکن        /             کز هجر تو ما پیرهن صبر دریدیم

/ما چشم به راهیم به هر شام و سحرگاه        /        در راه تو از غیر خیال تو رهیدیم

/ای دست خدا دست برآور که ز دشمن        /        بس ظلم بدیدیم و بسی طعنه شنیدیم

/شمشیر کجت راست کند قامت دین را       /         هم قامت ما را که ز هجر تو خمیدیم

/شاها ز فقیران درت روی مگردان          /          بر درگهت افتاده به صد گونه امیدی

                                    *مرحوم میرزا علی اکبر نوغانی

 

  




برچسب ها : معلم و تربیت اسلامی  ,